90’lı yıllardı.
Ne vakit kafam atsa, işte güçte canım sıkılsa, duvarlar üstüme üstüme gelse, gazetede şefe gider, “Ben Bolluca’ya gidiyorum. Hani çocuk köyü var ya, bakalım ne durumda” der, tüyerdim.
Ohhh…
Cıvıltıya, yeşile, umuda saklanıştı o. Her patırtıyı arkamda bırakıp huzura ererdim.
Duydum ki Sezen de inceden inceye aynı hesabın peşinde.
“Toplarım tası tarağı, gider yerleşirim Bolluca’ya” diyor, baksanıza.
Yapar mı yapar.
“Neresi bu Sezen’in Boluca’sı?” diyen olursa diye iki satırla hatırlatayım istedim.
Bir kere yeşilin, taze filizin, çocuk sesinin harmanlandığı bir yer Bolluca. Adından da anlaşılacağı gibi sevgi bol, sarıp sarmalama gani.
Tam adres soranlara”, “Arnavutköy’ün Bolluca Köyü” derim. Zaten “Çocuk Köyü” demenize gerek de yok, şen şakrak çocuk seslerini izleseniz bulursunuz.
Ne mi var orada?
Bakın bu çok önemli: Orada hayat var.
Sezen'in bebek hali:) |
Kolu kanadı kırık çocuklara sunulan hayat hem de; öyle böyle değil yani…
0-6 yaş arası kimsesiz veya yarı yetim, ruhen ve bedenen özürlü olmayan, yardıma muhtaç çocuklar koruma altına alınıyor, imkânlar ölçüsünde. Ve bu çocuklar hayatlarını kendi başlarına sürdürebilecek duruma gelinceye kadar (yüksek tahsil dahil) Bolluca Çocukköyü’nde yaşıyorlar.
Kaç çocuk mu yaşıyor Bolluca’da?
Eh, şimdilik Sezen’i saymazsak 120.
Bolluca’da 12 müstakil evde yardıma muhtaç sekizer çocuk barınıyor. Ayrıca 2 gençlik evi de var. Her evin sorumlu annesi var. Yani evler öyle yatakhane modeli değil, tam bir aile düzeni sağlanmış durumda.
Zaten köyün kurulduğu arazi Sabri Akın tarafından bağışlandığında Avusturya merkezli SOS Uluslar arası Çocuk Köyleri Kurumu’nun desteğiyle inşa edilmişti Bolluca.
Çocuklar Bolluca Çocukköyü İlköğretimokulu’nda ve yöredeki okullarda okuyorlar; orta okul çağı ve üzerindeki çocuklar yaz tatilinde 2 ay konfeksiyon, laboratuvar, kuaför ve benzeri yerlerde çırak olarak çalışıyorlar. Köyde, ergenlik çağına gelen erkek çocuklar 24 kişi kapasiteli gençlik evlerinde 6 ‘şar kişilik dairelerde yaşıyorlar ve hayata atılana kadar gençlik evinde kalabiliyorlar. Kız çocuklar ise büyüdükten sonra “teyze evlerinde” kalıyorlar. Köyde aile evi ve gençlik evlerinin yanı sıra misafirhane, teknisyenevi, kütüphane, oyunparkı, spor sahası gibi tesisler yer alıyor.
Şimdi hak verdiniz mi Sezen’e.
Tası tarağı toplayıp Bolluca’ya yerleşse, şaşırır mısınız?
Aşağıda bir link var, tıklayın. Online bağış yapma imkânı da var, kaçırmayın.
1 yorum:
tüm yazılarını bir solukta okudum... uzun süredir gmail e bakmadığım için atlamışım blog yazılarını.. peksi birbirinden keyifli yazılar ... ama beni en çok etkileyenler.. bolluca ve şafak ile ilgili yazdıkların gönlüne sağlık.. sevgiler..
belki onca koşturmacanın arasında kahve molasında buluşuruz.
Yorum Gönder